හිඟන කොලුවා

උදේම නැගිට වටපිට බලන විට
පෙනෙයි කුණු කඩමලු දස අත....
විසිරී ඇත කැලි කසල , රොඩු කෑලි ,
නොවුවද ප්‍රිය දසුන්,
සිටිනා මා  මෙන් උන්
වැරහැලි හැඳ තැනින් තැන,
කුණු කෙල පෙරමින් නිදන..
නුපුරුදු දසුනක් නොවේ මෙය මට,
උදැසන පිබිදෙන කලට...
කුඩා කොලු පැටවුන්  තිදෙනෙකු වූ සොයුරන් සමඟ
ගුලි වී නිදයි අම්මා තවමත් කොනක..
දොවා මුහුණ කට වතුර බෝතලයෙන්
සිලි උරය අතට ගෙන
සැරසුනෙමි හිඟමනට වෙනදා මෙන්..
කිරි කොකුන් මෙන් හැඳ පැළඳ ,
ළමුන් පාසල් යන කලට,
ඇති නොවෙයි ආසාවක් පෙර මෙන් මගේ සිතට..
" ඉගෙන ගත්තයි කියා කුමක් කරන්නද මම,
ඉගෙන ගත්ත උන්  පවා හිගමන් යදින විට "
අවැසි වන්නේ මට කාසි පමණෙකි,
කුසට යමක් පුරවා ගන්නට......