දල්වනු මැනවි ප්‍රඥා ප්‍රදීප

දත් නොමැති කුඩා කට
රෝස පෑ දෙතොලින් වටකර,
නගන විට සිනාව සුරතල් බිලිඳා..
දෙව් ලොවක සිරි ගනී වටපිට......
පැහැදිලිය පිනිබින්දුවක් මෙන්
නැත කිසිදු දුහුවිලි
ඊර්ෂියාවේ වෙරයේ ,
වැටුණු කල මෙන් උදැසන හිරු එලිය එය මත,
දිදුලයි ඔහුගේ හදවත,
දුටුවිට මවගේ මුහණ.....
තුරුළු වී ඇගේ උණුහුමට ඇකයේ
නිදන මුත් නුඹ
මවමින් සුන්දර සිහින ,
දුෂ්ඨත්වයේ අඳුරු සෙවණැලි,
පැමිණෙයි වෙලා ගන්නට නුඹව කවදා හෝ,
දල්වා ප්‍රඥාවේ ප්‍රදීපය එවිට,
කරනු මැන දුරු,
සෙවණැලි අඳුරු වූ ,
නුඹ ගිල ගැනීමට එන....